Είναι πολύ ευχάριστο να φτάνουν στα χέρια μου κείμενά σας, πέρα από τις καθιερωμένες εργασίες, και να βλέπω ότι πειραματίζεστε με στόχο να βελτιώσετε το γραπτό σας λόγο, αλλά και ότι στο γράψιμο βρίσκουν διέξοδο και τρόπο έκφρασης τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί σας...
 Ένα ποίημα, γραμμένο από κάποιον/α από εσάς, δημοσιεύω σήμερα , έχοντας κάνει μια μικρή παρέμβαση στη στίξη και τη στιχοποιΐα.

 Πόνος

Πόνος μακρύς.
Όπου κι αν δεις, μόνο αυτόν θα βρεις.
Την αγάπη σκοτώνει, καρδιές μαχαιρώνει,
πληγές με δηλητήριο φορτώνει.
Πόνος μακρύς.
Όπου κι αν δεις, μόνο αυτόν θα βρεις.
Μες στη ζέστη 
το κρύο θα βάλει
και η καρδιά μου αργά ξεψυχάει.

Πόνος βαρύς, 
ψυχρός εραστής
του σκότους τραβά τη σκανδάλη.

Η καρδιά μου 
αργά ξεπροβάλλει
χτυπημένη
στο πνιχτό το σκοτάδι