· ΕΥΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
Η ΠΕΙΝΑ:Οι Μεσολογγίτες βασανιζόντουσαν τόσο πολύ απο την πείνα που αναγκάζονταν να τρώνε πικραλίθρες χόρτα που φύτρωναν κοντά στην θάλασσα,ζουμί απο καβούρια μαζί με λαδί και ξύδι,κάποιες φορές τρώγαν και ποντικούς,σε μεγάλη ανάγκη τρώγαν και πτώματα.Επίσης λόγο έλειψης τροφής πάθαιναν πονόστομο και αρθρίτιδα.
Απομνημονεύματα του Νικολάου Κασομούλη : «Αρχίσαμεν, περί τα 15 Μαρτίου, ταις
πικραλήθραις, χορτάρι της θαλάσσης πέντε φοραίς έως ότου έβγαινεν η πικράδα,
και το ετρώγαμεν με ξείδι και λάδι ωσάν σαλάτα, και με ζουμί από καβούρους
ανακατωμένον και τούτο. Εδόθησαν και εις τους ποντικούς, πλην ήτον ευτυχής
όστις εδύνατο να πιάση έναν. Βατράχους δεν είχαμεν, κατά δυστυχίαν. Από
έλλειψιν της θροφής αύξαναν αι ασθένειαι, πονόστομος και αρθρίτις. Εις τοιαύτην
κατάστασιν ευρισκόμασθον όταν μας έφθασεν γράμμα των απεσταλμένων μας εις
Ναύπλιον συσταίνον και να φάγωμεν (εν ανάγκη) ένας τον άλλον.[…] Εκείνην την
ημέραν ένας Κραβαρίτης έκοψεν κρέας από το μηρί ενός φονευμένου και το έφαγεν»
Απομνημονεύματα του αγωνιστή
Σπυρομίλιου οπου περιγράφει τη σκηνή της ανατίναξης της πυριτιδαποθήκης
από τον Καψάλη: «Εν τούσω εντός της πόλεως ο πόλεμος διήρκεσεν τρεις
ημέρας. Επολέμουν εις τα οσπίτια έως ότου είχον πολεμοφόδια, και όταν τα
ετελείωνον έδιδον πυρ εις το οσπίτιον και εκαίοντο. Ο Χρήστος Καψάλης έβγαζεν
τας γυναίκας εις τα παράθυρα δια να τας ιδώσιν οι Τούρκοι και εκ τούτων να
παρακινηθώσιν να έμβουν εις το οσπίτιον. Άφησεν ούτως, ώστ’ εσυνάχθησαν πλήθος
Τουρκών, και τότε έδωσεν πυρ εις την πυριταδαποθήκην, όπου ήτον τεσσαράκοντα
κιβώτια πυρίτιδας, και ούτως απέθανεν ενδόξως και αυτός, έσωσεν από την αιχμαλωσίαν
και την ατιμίαν τόσας ψυχάς, συνεπιφέρων τον θάνατον εις το πλήθος των Τουρκών»
Καλή η επιλογή του κειμένου Κώστα. Ο σύνδεσμος που παραθέτεις παραπέμπει στο βίντεο που σας ανέβασα σε προηγούμενη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Καλό είναι να βάζετε και ετικέτες στην ανάρτησή σας.)