ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ --> Όλοι ίσοι..

       Μα τόσο Διαφορετικοί!

• Τι είναι άραγε ρατσισμός; 

• Μπορούμε άραγε να έρθουμε στην θέση ενός μετανάστη;

Δεν είναι πρέπον να κάνουμε διακρίσεις στους ανθρώπους,όλοι είναι το ίδιο,απλά έχουν κάτι το διαφορετικό που τους κάνει ξεχωριστούς.Θα ήταν πολύ καλό εάν ήμασταν εντάξει απέναντι σε άτομα που διαφέρουν από εμάς και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τις δυσκολίες που τους δημιουργούν οι άνθρωποι,ακόμη και εμείς οι ίδιοι,στην προσπάθεια τους να ενταχθούν στην κοινωνία.Δεν έχει καμία σημασία στην ισότητά μας το χρώμα του δέρματος μας,η θρησκεία μας,το πρόβλημά μας (οποιοδήποτε και αν είναι αυτό) κ.τ.λ.

Ας δούμε λοιπόν λίγο διαφορετικά..

 

Μαρίνα Κεφερλή,Κατερίνα Ηλιάδη 

Κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής ,γίνεται στην πορεία της ζωής του από την αγωγή που παίρνει από το σπίτι του.

https://el-gr.facebook.com/kosmosmou/photos/a.296021710486268.71697.295984430489996/505021822919588/

                              Ρατσισμός...!

Η ειρηνική καθημερινότητα του πατέρα και του γιου διακόπτεται από μια συνάντηση με ένα άγνωστο αγόρι, διαφορετικού χρώματος. Μια αλληγορία για το φαινόμενο του ρατσισμού ως επίκτητη πολιτιστική επιδημία, η ιστορία ασχολείται με το ζήτημα της προσωπικής συνείδησης του καθενός μας, σε σχέση με την εκπαίδευση που έχουμε λάβει μέσα από την οικογένεια και το περιβάλλον μας.

Μπορούμε πραγματικά να επιμείνουμε στο προσωπικό μας σύστημα πεποιθήσεων, όταν αυτό που πρέπει να πιστέψουμε, μας υπαγορεύεται;

Η ταινία παρουσιάζει το πόσο εύκολα μπορούμε να αποκτήσουμε το φόβο και το μίσος για τους αλλοδαπούς, καθώς και το πόσο εύκολα μπορεί να γίνουμε οι ίδιοι  "ξένοι" για τους "άλλους ".

Δείτε το βίντεο εδώ: http://vimeo.com/92383738

Πηγή: www.antikleidi.gr 

Κατερίνα Ηλιάδη

Γλωσσική κρίση

Ας συνοψίσουμε:

Τι μπορεί να φταίει και δεν μπορούμε να εκφραστούμε σωστά, με σαφήνεια και καθαρότητα; 

Τι μπορεί να φταίει και έχουμε "φτωχό" λεξιλόγιο; Γιατί κάνουμε συντακτικά, γραμματικά και ορθογραφικά λάθη;

1. Πλούσια γλώσσα έχει όποιος έχει πλούσια σκέψη (γνώσεις, ιδέες). Αν δεν ενδιαφερόμαστε για την πνευματική μας καλλιέργεια και έχουμε καταναλωτική νοοτροπία, το πνεύμα μας ατροφεί.

2.  Μήπως δε διαβάζουμε βιβλία; Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσµα να μην πλουτίζουμε τη σκέψη και το λεξιλόγιό μας και να μην αποκτούμε σωστά γλωσσικά πρότυπα.

3. Και το σχολείο;; Στηρίζεται η γλωσσική διδασκαλία σε σύγχρονες µεθόδους; Γίνεται αυτή σωστά,  εµφυσώντας στους µαθητές την αγάπη για τη γλώσσα και τη µάθηση; Έχουν τα σχολεία δανειστικές βιβλιοθήκες;

4. Η λειτουργία των µέσων µαζικής ενηµέρωσης  φέρει επίσης  ευθύνη για το πρόβλημα. Χρησιμοποιούν µία γλώσσα φτωχή που, κυρίως στις διαφημίσεις  χαρακτηρίζεται από συνθηµατικό, ύφος και ξένους εκφραστικούς τύπους. Ιδίως η τηλεόραση μας εθίζει στην "εικόνα" και, όπου κυριαρχεί η εικόνα, υποχωρεί ο λόγος.

5. Η γλώσσα στηρίζεται στην επικοινωνία και, αν δεν επικοινωνούμε, όπως συμβαίνει  στις απρόσωπες µεγαλουπόλεις όπου ο άνθρωπος απομονώνεται, η γλώσσα δεν καλλιεργείται.

6.  Μήπως το πρόβλημα σχετίζεται και με τη συχνή χρήση ξένων λέξεων, που αντικαθιστούν τις ελληνικές; Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κοινωνικά δίκτυα.... Δεν χρησιμοποιούν κυρίως αγγλικά, συντομογραφίες, ανολοκλήρωτο λόγο; 

                                                                                                                            
                                                                                                                                                Κ.Δ.

Τα αποσπάσματα από την επιφυλλίδα του Γ. Μπαμπινιώτη που ακολουθεί θα αποτελέσουν αφορμή για τη συζήτηση μας με θέματα: α) τι είναι και πώς προκαλείται η "κακοποίηση της γλώσσας"; 
                                                     β) πώς επιτυγχάνεται η γλωσσική καλλιέργεια;

Η έννοια τής κακοποίησης τής γλώσσας.

* Είναι εκτός πραγματικότητας, όποιος δεν βλέπει ότι η γλώσσα μας βρίσκεται στον σωστό δρόμο 

 Ως γλωσσολόγος γίνομαι πολύ συχνά αποδέκτης παραπόνων και παρατηρήσεων για την «κακοποίηση» που υφίσταται η γλώσσα μας. Πρόκειται συνήθως για μορφωμένους ανθρώπους, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, αλλά και ­λιγότερο­ συχνά για λιγότερο μορφωμένους ανθρώπους, με κάποια φανερή έγνοια για τη γλώσσα που μιλάμε και γράφουμε. Τα παράπονα είναι για την «κατάντια» τής γλώσσας μας, για τα «άθλια» Ελληνικά που ακούγονται από την Τηλεόραση, για την «άγνοια» τής Ελληνικής από τους μαθητές, για το πώς γράφονται σήμερα οι λέξεις τής γλώσσας μας, για το πώς μιλούν οι νέοι κ.λπ. Στις γραμμές που ακολουθούν θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι σημαίνει γλωσσολογικά η λεγόμενη κακοποίηση τής γλώσσας.

 Θα ήταν εκτός πραγματικότητας, αν πίστευε κανείς ότι η σημερινή κατάσταση τής γλώσσας μας (γνώση - χρήση - αξιοποίησή της) είναι ό,τι πρέπει ή ό,τι θα θέλαμε να είναι. Θα ήταν εκτός πραγματικότητας, αν δεν αναγνώριζε ότι υπάρχουν ουσιώδη προβλήματα.[...] Αλλο τόσο όμως είναι εκτός πραγματικότητας, όποιος δεν βλέπει ότι η γλώσσα μας βρίσκεται στον σωστό δρόμο και βελτιώνεται σταδιακώς. Ενας μέσος μαθητής σήμερα μπορεί να συντάξει ένα κείμενο γλωσσικά καλύτερο ­πιο δηλωτικό, πιο επικοινωνιακό, πιο συγκροτημένο­ από το κείμενο που θα συνέτασσε ο αντίστοιχος μαθητής πριν από μερικές δεκαετίες (συνήθως ένα κείμενο έντονα βερμπαλιστικό, συχνά κακοδιατυπωμένο, σε μια γλωσσική μορφή που δεν του ήταν τόσο οικεία, με γλωσσική συνήθως δυσκαμψία και μειωμένη επικοινωνιακή δύναμη).[...]

 [.....]Θα πρέπει να αναζητηθούν οι πραγματικές δυσκολίες και αδυναμίες στη χρήση τής γλώσσας μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το σημερινό παιδί, το «παιδί τής τηλεόρασης» δεν μπορεί εξ ορισμού παρά να έχει μειωμένη ικανότητα στη χρήση τής γλώσσας. 

 Αν έχουμε το παιδί μας εκτεθειμένο για πολύ στη βλαπτική επίδραση κακής τηλεοπτικής γλώσσας, 

αν έχει περιορισμένα διαβάσματα καλής χρήσης τής γλώσσας, 

αν η γλώσσα που ακούει στο οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον είναι υποβαθμισμένη κ.τ.ό., είναι φυσικό να έχει προβλήματα στη γλωσσική του έκφραση ­ γραπτή και προφορική. 

Και γλώσσα είναι [...] 

ποια λέξη θα επιλέξει κάθε φορά ανάμεσα στο συνέπεια και το επίπτωση, ανάμεσα στο επίδραση, επιρροή και επήρεια ή ανάμεσα στον κόπο, τον μόχθο και την κούραση.

 Γλώσσα είναι αν θα συντάξεις σωστά μια πρόταση και αν θα χρησιμοποιήσεις τους σωστούς γραμματικούς τύπους στη σωστή τους κάθε φορά θέση. Και πάνω απ' όλα γλώσσα είναι το να μπορείς να συνθέσεις σωστά ένα κείμενο: με πληρότητα νοημάτων, με νοηματική και γλωσσική αλληλουχία και με επικοινωνιακή αποτελεσματικότητα, να μπορείς δηλ. να γίνεις κατανοητός από τον ακροατή/αναγνώστη σου και να επιτύχεις τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποίησες το κείμενό σου (προφορικό ή γραπτό). Η σύνταξη κειμένων προφορικών και γραπτών (το να μιλάς δηλ. και να γράφεις) είναι μια δύσκολη, απαιτητική, λεπτή και σύνθετη διανοητική ικανότητα, κατ' εξοχήν δημιουργική, μια τέχνη και μια τεχνική που χρειάζεται καλούς δασκάλους, μεγάλη άσκηση, ευρύτερη καλλιέργεια και συνεχή επαφή με πρότυπα γλώσσας, με κείμενα γραμμένα ή ειπωμένα από ανθρώπους που έχουν, με τη σειρά τους, κατακτήσει οι ίδιοι σε εξαιρετικό βαθμό αυτή την ικανότητα.

 Επομένως, κακοποίηση τής γλώσσας σημαίνει, στην πραγματικότητα, αδυναμίες, ελλείψεις και κενά στην απόκτηση αυτής τής πολύ σύνθετης ικανότητας που μόλις περιγράψαμε. Δεν είναι θέμα κάποιων λέξεων ή κάποιων γραμματικών τύπων ή μερικών κανόνων ορθογραφίας! Αν ίσχυε αυτό, η κατάκτηση τής γλώσσας θα ήταν πολύ απλή υπόθεση, πράγμα που είναι προφανές ότι δεν συμβαίνει.

 Συμπέρασμα: Το ξεπέρασμα τής κακοποίησης τής γλώσσας, η αντιμετώπιση αυτού τού σύνθετου φαινομένου απαιτεί όχι μόνο 

κατάλληλη γλωσσική εκπαίδευση στο σχολείο με βασικό στόχο τη σύνταξη και κατανόηση απαιτητικών κειμένων, αλλά και

συνεχή διαβάσματα και ακούσματα γλωσσικά, δηλ. συνεχή επαφή με πρότυπα ποιοτικής αξιοποίησης τής γλώσσας και, βεβαίως,

συχνή, σκληρή και επίμονη άσκηση.

Θα το ξαναπώ και μ' αυτή την ευκαιρία: η κατάκτηση τής γλώσσας είναι έργο ζωής, που αρχίζει με τις πρώτες λεξούλες τού παιδιού και συνεχίζεται επίπονα σε όλα τα στάδια και τα χρόνια τής ζωής τού ανθρώπου. Γι' αυτό και κανένας μας ­με πρώτον τον γράφοντα­ δεν μπορεί να καυχηθεί πως κατέχει σε τέλειο βαθμό τη γλώσσα. Περισσότερο ή λιγότερο έντονα περνάμε όλοι μία διά βίου μαθητεία στη γλώσσα και όσο συντομότερα συνειδητοποιήσουμε το γεγονός αυτό, τόσο καλύτερα θα γνωρίσουμε και θα μάθουμε να αξιοποιούμε τη γλώσσα μας.

                                                                                              Γ. Μπαμπινιώτης

                                                                                           Το Βήμα: Νέες Εποχές, σ. 45, 29/7/2001

 Απόσπασμα συνέντευξης του καθηγητή Γλωσσολογίας, Γ. Μπαμπινιώτη, στην Εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ ΑRΤ και στο δημοσιογράφο Ξενοφώντα Μπρουντζάκη, Ιούλιος 2010


► Κύριε καθηγητά, έχετε ακούσει μεγαλύτερη ανοησία απ’ το ότι «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις»;
Γ.Μ. Η φράση αυτή πρέπει να εκληφθεί ως αντίδραση (με έντονο το στοιχείο τής υπερβολής) στην ηγεμονία τού λόγου. Τίποτε, καμιά εικόνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ζωντανό λόγο, όταν εκφέρεται σωστά, μεστά και αποτελεσματικά. Βεβαίως, ένα θέμα είναι πάντοτε τι περιμένει κανείς από την επικοινωνία, είτε με την εικόνα είτε με τον λόγο. Μπορεί η εικόνα, καθ’ υπερβολή πάντοτε, να ισοδυναμεί ίσως με χίλιες λέξεις, αλλά μη ξεχνάμε ότι υπόκειται και σε χίλιες ερμηνείες, αφού ο εικαστικός κώδικας είναι εγγενώς πολύσημος και λειτουργεί πάντα συνειρμικά. Αντιθέτως, η γλώσσα εξ ορισμού έχει σκοπό ν’ αποκαλύπτει τη σκέψη τού ομιλητή όσο πιο πιστά γίνεται και να περιορίζει δραστικά τα περιθώρια παρερμηνείας.

► Μιας και το έφερε η κουβέντα, δεν νομίζετε ότι στην εποχή τής εικόνας υποχώρησε κατά πολύ το γλωσσικό αισθητήριο;
Γ.Μ. Ναι, αυτό έχει πράγματι συμβεί. Όχι όμως ως κανονική και αποδεκτή λειτουργία ή ως μοιραία εξέλιξη, αλλά ως απόκλιση. Η εικόνα σήμερα κυριαρχεί – κυρίως μέσα από την τηλεόραση – εις βάρος τού έντυπου λόγου (εφημερίδων, περιοδικών) αλλά και τού ηλεκτρονικού λόγου (ραδιοφώνου). Έτσι συμβαίνει το αναμενόμενο : όσο μειώνεται η παραγωγή και η πρόσληψη λόγου, δηλ. τα κείμενα που διαβάζουμε και ακούμε, τόσο υποχωρεί και η αίσθηση, το γλωσσικό αισθητήριο για μια δημιουργική χρήση τής γλώσσας που είναι πάντοτε το ζητούμενο. Θα το πω σκληρά: όπου, όταν και όσο κυριαρχεί η εικόνα, εκεί σε ανεξέλεγκτο συχνά βαθμό υποφέρει η γλώσσα. Και εννοώ την ποιότητα τής γλωσσικής μας επικοινωνίας στον προφορικό και τον γραπτό μας λόγο.

► Ένας άνθρωπος με περιορισμένο λεξιλόγιο μπορεί να είναι πλούσιος στο περιεχόμενο και στις δυνατότητες τής σκέψης του;
Γ.Μ. Όχι. Είναι γνωστό και καθολικά σχεδόν αποδεκτό ότι η γλωσσική καλλιέργεια συμβαδίζει με τη νοητική καλλιέργεια τού ανθρώπου. Η ρήση τού Ludwig Wittgenstein «ο κόσμος μου είναι η γλώσσα μου» ισχύει απολύτως. Είναι κανόνας : όσο περιορίζει κανείς το λεξιλόγιο των ανθρώπων τόσο περιορίζει τον πλούτο και τις δυνατότητες λειτουργίας και έκφρασης τής σκέψης τους. Αυτό προσπάθησε να δείξει, σε ακραία βεβαίως μορφή, ο George Orwell με τη Νέα Ομιλία του (Newspeak), απόλυτα περιορισμένη και ελεγχόμενη από ένα φανταστικό καταπιεστικό ολοκληρωτικό καθεστώς που στερεί από τον άνθρωπο την ελευθερία του, άρα και την ελευθερία τής σκέψης και τού λόγου του.

 ► Οι σύγχρονες μορφές επικοινωνίας δημιούργησαν στη χώρα μας μια «νέα» γραφή την οποία ονομάσαμε γκρηγκλις. Η συντριπτική πλειοψηφία των μηνυμάτων που ανταλλάσσονται στα κινητά και στους υπολογιστές έχει πλέον καταργήσει τα ελληνικά…Έχουμε λόγο να ανησυχούμε ή μήπως να χαιρόμαστε;
Γ.Μ. Λόγο να χαιρόμαστε δεν έχουμε. Γενικότερα, η κατάσταση σήμερα δεν ενθαρρύνει εκρήξεις χαράς ! Αλλά δεν χρειάζεται και να θρηνούμε για τα Ελληνοαγγλικά μας (greeklish). Το να χρησιμοποιούν οι νέοι, κυρίως, στην ηλεκτρονική τους επικοινωνία το λατινικό αλφάβητο για ν’ αποδώσουν την ελληνική γλώσσα δεν είναι προς θάνατον. Αν τους πείσουμε, δεν κοστίζει τίποτε να χρησιμοποιήσουν την ελληνική γραμματοσειρά, την οποία άλλωστε χρησιμοποιούν συχνά σε πολλές άλλες μορφές επικοινωνίας τους. Στο κάτω κάτω μεγαλύτερη δυσκολία έχουν όταν πάνε να αποδώσουν με τη λατινική γραφή το θ, το χ, το β, το γ, το δ, το αι, το ει κ.λπ., παρά να γράψουν με την ελληνική γραμματοσειρά και την ελληνική ορθογραφία. Ευτυχώς, δεν κινδυνεύoυν από τα Greeklish η ποιότητα τής γλώσσας μας και η ίδια η γλώσσα. Το σχολείο, τα διαβάσματα, τα ακούσματα, η υποβάθμιση τής αξίας τής γλώσσας είναι αυτά που προκαλούν μείζον πρόβλημα.
Επ’ ευκαιρία, ας το πούμε κι αυτό. Το «Greeklish» είναι ένας ατυχής όρος, αφού στην πραγματικότητα δεν δηλώνει ανάμιξη ελληνικής και αγγλικής γλώσσας στην επικοινωνία, αλλά χρήση στη θέση τού ελληνικού αλφαβήτου τού (ελληνικής προέλευσης) λατινικού αλφαβήτου, στο οποίο δεν γράφεται μόνο η Αγγλική, αλλά και η Γαλλική και η Γερμανική και τόσες άλλες γλώσσες. Μιλάμε δηλαδή για τα Ελληνολατινικά μας, για την ελληνική πάντοτε γλώσσα γραμμένη όμως με λατινικούς χαρακτήρες. Αν αυτό ανοίγει την όρεξη για μια γενίκευση τού λατινικού αλφαβήτου εις βάρος τού ελληνικού, αυτό θα ήταν μια άλλη τραγική ιστορία που ευτυχώς δεν συζητείται σοβαρά από κανέναν.

2η  Ενότητα


Στην ενότητα αυτή θα ασχοληθούμε με θέματα που αφορούν τη ΓΛΩΣΣΑ. Για αρχή, σας προτείνω ένα καλό  και έγκυρο λεξικό, το οποίο μπορείτε να συμβουλεύεστε από τον υπολογιστή σας:

http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/


 Και ένα απόσπασμα  από άρθρο στο διαδίκτυο,  με τίτλο "Η αξία της Ελληνικής γλώσσας":
 

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους....

Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.. 

Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. 

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.

Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. 

Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.

Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως .. 

Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.

Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. 

Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται. 

Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε:

Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής.  

                                                                                                   Πηγή: Ελληνική Φιλολογία ΑΠΘ
                                                      http://ellinikifilologiaauth.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html

ΑΦΙΣΑ

(Ομαδική εργασία: Μαρία Πίπιλου,Υπομονή Παπαχρήστου, Αριστέα Νικόλλι- Γ2)

1η Ενότητα

Ομαδική Εργασία

ΚΛΕΝΙΑ

     Η Κλένια βρίσκεται νότια της Κορίνθου ,στην ορεινή Κορινθία .Επιπλέον είναι ένα χωριό με σπουδαίο ιστορικό παρελθόν ,καθώς ανήκει στην Αρχαία Τενέα και έχουν βρεθεί αρκετά μνημεία, όπως κούροι , τάφοι και το παλάτι της Αρχαίας Κλεώνης .Παράλληλα εξίσου σημαντικοί είναι οι ναοί και τα εξωκκλήσια που έχουν διατηρηθεί από τον Μεσαίωνα .Επιπροσθέτως ,εδώ ευδοκιμεί η βερικοκιά ενώ χαρακτηριστικό φυτό είναι η ελιά .Από την Κλένια δεν απουσιάζει ένα Νηπιαγωγείο και ένα Δημοτικό Σχολείο ,αλλά και γήπεδο ποδοσφαίρου ,μπάσκετ και τένις .Ο επισκέπτης του χωριού συναντά μία εξαιρετική πλατεία με φούρνο ,καφενείο ,ταβέρνες ,ψιλικατζίδικο ,φαρμακείο και παιδική χαρά με ηλιακό ρολόι!!!!!

           
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΈΣ  : Μαρδίκη Γεωργία  & Μπακλώρη Μαρία-Ειρήνη

Με αφορμή το σκίτσο της σελίδας 11 :

 

Παραλίες, αιγιαλοί & ταχύπλοα - Τι θα πρέπει να γνωρίζουμε

Ελεύθερη πρόσβαση και χρήση.

Οι αιγιαλοί και οι παραλίες ανήκουν στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται. Συνέπεια του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους είναι η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών και η ακώλυτη χρήση τους αλλά και η απαγόρευση της αποκλειστικής χρήσης τους μόνο από περιορισμένο αριθμό πολιτών.

Όμως, αν και είναι αγαθά εκτός οικονομικής συναλλαγής, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενο σκληρής οικονομικής εκμετάλλευσης μεταξύ Δημοσίου και επιχειρηματιών που επιδιώκουν να πλουτίσουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, εκμεταλλευόμενοι ένα κοινό αγαθό.

Πολλές είναι οι καταγγελίες που φθάνουν στην ΕΚΠΟΙΖΩ, σχετικά με την έλλειψη καθαριότητας στις παραλίες που εκμεταλλεύονται ιδιώτες, καθώς δεν υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων, αλλά ούτε και τουαλέτες ή όπου υπάρχουν είναι δυσπρόσιτες αλλά και με την κατάληψη μεγάλου τμήματος της παραλίας με αποτέλεσμα να μην είναι ικανό τμήμα ελεύθερα προσβάσιμο στους λουόμενους.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε όταν επισκεπτόμαστε παραλίες :

• Η χρέωση για τη χρήση ομπρέλας και ξαπλώστρας θα πρέπει να είναι αναρτημένη σε τιμοκατάλογο σε εμφανές σημείο.

• Θα πρέπει να εκδίδεται απόδειξη παροχής υπηρεσιών.

Ναυαγοσώστες

Σύμφωνα με το Π.Δ. 23/2000, οι εκμεταλλευόμενοι λουτρικές εγκαταστάσεις, δηλ. κατάλληλα οργανωμένους χώρους του αιγιαλού ή της παραλίας στον οποίο οι λουόμενοι εισέρχονται με καταβολή αντιτίμου, υποχρεούνται κατά τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο και ώρες από 10:30 έως 17:30 να προσλαμβάνουν ικανό αριθμό ναυαγοσωστών.

Ναυαγοσώστης είναι ο απόφοιτος σχολής ναυαγοσωστικής εκπαίδευσης, εφοδιασμένος με άδεια της οικείας Λιμενικής Αρχής σε ισχύ, ο οποίος ασκεί κατ’ επάγγελμα τις παρακάτω υπηρεσίες :

• Κάθε ναυαγοσώστης ελέγχει έκταση ακτής σε ακτίνα 300 μέτρων από ειδικό βάθρο (παρατηρητήριο), η θέση του οποίου πρέπει να είναι τέτοια ούτως ώστε να διασφαλίζεται ο έλεγχος και η τέλεια κατόπτευση με στόχο την άμεση παροχή βοήθειας σε κινδυνεύοντες.
• Ο ναυαγοσώστης πρέπει να είναι εφοδιασμένος με μικρό μηχανοκίνητο σκάφος, σωσίβιο, σανίδα διάσωσης, φορητό φαρμακείο και λοιπό διασωστικό εξοπλισμό.
• Ο ναυαγοσώστης οφείλει να είναι σε ετοιμότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας του, να παρακολουθεί τους λουόμενους είτε από το βάθρο του, είτε περιπολώντας με σωστική λέμβο κωπηλατώντας κοντά στο χώρο των λουομένων και να μην εκτελεί άλλη παράλληλη εργασία.

Ταχύπλοα σκάφη και λοιπά θαλάσσια μέσα αναψυχής

• Όταν υπάρχουν λουόμενοι σε μία παραλία, απαγορεύεται η κίνηση μηχανοκίνητων σκαφών και θαλάσσιων μέσων αναψυχής (θαλάσσιο σκι, αλεξίπτωτο, έλκηθρο, δακτυλίδι) σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τους σημαντήρες που δηλώνουν το σύνηθες σημείο όπου φτάνουν οι κολυμβητές. Αν δεν υπάρχουν σημαντήρες, τότε απαγορεύεται η κίνησή τους
  σε απόσταση μικρότερη από 200 μέτρα από το σύνηθες σημείο που φτάνουν οι λουόμενοι. Αν δεν υπάρχουν λουόμενοι, απαγορεύεται η κίνηση τους σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από την ακτή. Σε κάθε περίπτωση, η ταχύτητα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους 5 κόμβους.

Θαλάσσια μοτοποδήλατα

• Ειδικά για τα θαλάσσια μοτοποδήλατα (jet ski, surf jet, sea beetle, sea bike), τα όρια αντιστοιχούν ως εξής : 100 μέτρα από τους σημαντήρες, 300 μέτρα από το σύνηθες σημείο των κολυμβητών αν δεν υπάρχουν σημαντήρες και 500 μέτρα από την ακτή, αν δεν υπάρχουν κολυμβητές. Επιπλέον η κυκλοφορία τους απαγορεύεται κατά τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβριο μεταξύ των ωρών 14:00 και 17:00. Τέλος, δεν επιτρέπεται να φέρουν εξωτερικούς έλικες.

• Τα wind surf πρέπει να κινούνται έξω από τους σημαντήρες ή 200 μέτρα από το σύνηθες σημείο των κολυμβητών. Κατά την είσοδο και έξοδο προς και από την θάλασσα, οι επιβαίνοντες είναι υποχρεωμένοι να τηρούν την πρέπουσα επιμέλεια και προσοχή ώστε να αποφεύγεται η παρενόχληση των λουομένων.

• Οι υπεύθυνοι των λουτρικών εγκαταστάσεων είναι υποχρεωμένοι να επισημαίνουν τα όρια μέχρι τα οποία φτάνουν συνήθως κολυμπώντας οι λουόμενοι με την τοποθέτηση, κατά τις υποδείξεις της Λιμενικής Αρχής, σειράς ευδιάκριτων πλωτών σημαντήρων χρώματος κίτρινου, σχήματος σφαιρικού.

• Για την προστασία των λουομένων οι εκμισθωτές των μηχανοκίνητων θαλάσσιων μέσων αναψυχής είναι υποχρεωμένοι να οριοθετούν δίαυλο (διάδρομο) πλάτους 7 μέχρι 15 μέτρων και μήκους σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες κάθε περιοχής.
• Η εκκίνηση / επιστροφή μηχανοκίνητων γενικά μέσων αναψυχής επιτρέπεται από / προς τον αιγιαλό εφόσον δεν υπάρχουν λουόμενοι σε απόσταση 100 μέτρων.
  
  
                                                                                        Πηγή:  http://www.ekpizo.gr
  
  
  (Η Ε.Κ.ΠΟΙ.ΖΩ προέρχεται από την Ε.ΠΟΙ.ΖΩ - Ένωσης για την "Ποιότητα της Ζωής" - μια επίσης μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική οργάνωση με ευρύ πεδίο δραστηριοτήτων που εκτείνονται από τις περιβαλλοντικές έως τις κοινωνικές και πολιτιστικές. Στα καταναλωτικά θέματα δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα και η βαθμιαία ανάπτυξη αυτού του τομέα κατέληξε στην ίδρυση της ΕΚΠΟΙΖΩ το 1988)
  
  

                            ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…..

Οι Έλληνες από τα αρχαία χρόνια διακρινόμαστε για τον πνευματικό και θρησκευτικό μας ζήλο  πρωτότυπων επιτευγμάτων στον τομέα της επιστήμης, της ποίησης και της τέχνης. ``Οι αρχαίοι Έλληνες φυσιολόγοι φιλόσοφοι δίδαξαν στον κόσμο τον πολιτισμό, και στις επιστήμες την αριθμητική, τη γεωμετρία, την αρχιτεκτονική, την ιατρική, τη μουσική, την ποίηση, την αστρονομία και τη μηχανική. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι έθεσαν τις βάσεις επάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν οι επιστήμες και οι διάφορες κοσμοθεωρίες.΄΄ Ως λαός έχουμε ζωντάνια, είμαστε συμπαθητικοί, προσηνείς με τους υπηρέτες ή τους οικείους μας, ιδιαίτερα απλοί και λιτοί στη συμπεριφορά μας, φιλικοί, αγαπημένοι και ενωμένοι στην οικογενειακή μας ζωή.

Tα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά μας ως λαός…

-Φημιζόμαστε ιδιαίτερα για τη φιλοξενία μας…


                                  

   …από τα χρόνια της τουρκοκρατίας….μέχρι και στις μέρες μας!!!!!!

-Είμαστε όλοι ενωμένοι ,αγαπημένοι και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον στις κακές

στιγμές…  
 

-Είμαστε απλοί άνθρωποι που αγαπάμε τον τόπο μας και τις ομορφιές του αλλά και περήφανοι που ζούμε σε αυτή τη χώρα…

-Ακόμα αναγνωρίζοντας τη γονιμότητα του εδάφους ,καλλιεργούμε τη γη μας και εκείνη με τη σειρά της μας προσφέρει πολλά πολύτιμα αγαθά…

-Επίσης είμαστε ένας λαός με πολλές παραδόσεις και έθιμα χάρη στη θρησκεία μας…

  ``Θεοφάνεια΄΄                        ``Πανηγύρι με μουσική και χορό                            ΄΄Περιφορά επιτάφιου``

                                                              προς τιμή της εορτάζουσας εκκλησίας.΄΄                                                                 

    

Τα ελαττώματα των Ελλήνων, σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να αποδοθούν στη μακροχρόνια υποταγή μας σε ξένες φυλές. Η εξυπνάδα μας συχνά εκφυλίζεται σε πονηριά, η ευρηματικότητά μας σε ανειλικρίνεια και η λιτότητά μας σε απληστία.

Κείμενα=-ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA

                -GOGGLE                                     

Εικόνες=-Google εικόνες                                          ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ=ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΚΟΥΠΑ

                                                                                                                              ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΕΤΟΪ

                                                                                                                              ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΑΡΕ

Μαθαίνω τους συνδέσμους!  

ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

1. Συμπλεκτικοί: και, ούτε, μήτε.

2. Διαζευκτικοί: ή, ή-ή, είτε, είτε-είτε, είτε-ή.

3. Αντιθετικοί: αλλά, παρά, όμως, ωστόσο, ενώ, μόνο (που), μα , εντούτοις, μολαταύτα, εξάλλου, μάλιστα.

4. Συμπερασματικοί: λοιπόν, ώστε, άρα, έτσι, επομένως.
 
5. Επεξηγηματικός: δηλαδή.

ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

1. Ειδικοί:  πως, που, ότι.

2. Τελικοί: να, για να. 

3. Βουλητικός: να

4. Υποθετικοί: αν, εάν, άμα.

5. Αιτιολογικοί: επειδή, αφού, καθώς, διότι, μια και, μια που.

6. Χρονικοί: όταν, σαν, ενώ, καθώς, κάθε που, αφού, αφότου, πριν (να), έως, εωσότου, μόλις, προτού, ώσπου, ωσότου, όσο που, εφόσον, άμα, εκεί που (= μόλις).

7. Αποτελεσματικοί: ώστε (ώστε να),  που.

8. Διστακτικοί ή ενδοιαστικοί: μη(ν), μήπως.

9. Εναντιωματικοί / παραχωρητικοί: αν και, μολονότι, μόλο που, παρ’ όλο που, και που, και ας, και αν, έστω και αν, παρ’ ότι, ενώ, και που, και ας.

2014-15

Καλή σχολική χρονιά !!!

Καλωσορίζουμε τη νέα Γ΄ Γυμνασίου και ελπίζουμε πως και η φετινή χρονιά θα είναι δημιουργική και αποδοτική!

Αποχαιρετάμε τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου 2013-14 και τους ευχόμαστε να είναι όμορφο το ταξίδι τους στο Λύκειο, "γεμάτο περιπέτειες, γεμάτο γνώσεις" που θα έλεγε και ο Καβάφης...

Παιδιά, είναι πάντα ευπρόσδεκτες οι αναρτήσεις και τα σχόλιά σας!

Κ. Δ.

                                                            Οδυσσέας Ελύτης

 Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλλη και της Μαρίας Βρανά. Ο πατέρας του καταγόταν από τον συνοικισμό Καλαμιάρης της Παναγιούδας Λέσβου και είχε εγκατασταθεί στην πόλη του Ηρακλείου από το 1895, όταν σε συνεργασία με τον αδελφό του ίδρυσε ένα εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας. Το παλαιότερο όνομα της οικογένειας Αλεπουδέλλη ήταν Λεμονός, και αργότερα μετασχηματίστηκε σε Αλεπός. Η μητέρα του καταγόταν από τον Παπάδο της Λέσβου^[1].

Το 1914 ο πατέρας του μετέφερε τα εργοστάσιά του στον Πειραιά και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. O Οδυσσέας Ελύτης εγγράφηκε το 1917 στο ιδιωτικό σχολείο Δ.Ν. Μακρή, όπου φοίτησε για επτά χρόνια, έχοντας μεταξύ άλλων δασκάλους του τον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο και τον Ι.Θ. Κακριδή. Τα πρώτα καλοκαίρια της ζωής του πέρασαν στην Κρήτη, τη Λέσβο και τις Σπέτσες. Τον Νοέμβριο του 1920, μετά την πτώση του Βενιζέλου, η οικογένειά του αντιμετώπισε διώξεις, εξαιτίας της προσήλωσής της στις βενιζελικές ιδέες. Ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια και είχε φιλοξενηθεί συχνά στην οικία της στο κτήμα του Ακλειδιού. Αποκορύφωμα των διώξεων που γνώρισε η οικογένειά του ήταν η σύλληψη του πατέρα του. Το 1923 ταξίδεψε οικογενειακώς στην Ευρώπη, επισκεπτόμενος τηνΙταλία, την Ελβετία, τη Γερμανία και τη Γιουγκοσλαβία. Στη Λωζάνη ο ποιητής είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον εξόριστο μετά την πτώση του Ελευθέριο Βενιζέλο.Το καλοκαίρι του 1928 πήρε το απολυτήριο του γυμνασίου με βαθμό 7^3/11. Μετά από πιέσεις των γονέων του, αποφάσισε να σπουδάσει χημικός, ξεκινώντας ειδικά φροντιστήρια για τις εισαγωγικές εξετάσεις του επόμενου έτους. Την ίδια περίοδο ήρθε σε επαφή με το έργο του Καβάφη και του Κάλβου ανανεώνοντας τη γνωριμία του με τη θελκτική αρχαία λυρική ποίηση. Παράλληλα ανακάλυψε το έργο του Πωλ Ελυάρ και των Γάλλων υπερρεαλιστών, που επέδρασαν σημαντικά στις ιδέες του για τη λογοτεχνία, σύμφωνα με τον ίδιο: «...μ’ ανάγκασαν να προσέξω κι αδίστακτα να παραδεχτώ τις δυνατότητες που παρουσίαζε, στην ουσία της ελεύθερης ενάσκησης της, η λυρική ποίηση» ^[2].

Ποιητικές συλλογές και μεμονωμένα ποιήματα

• Προσανατολισμοί, περιοδικό «Νέα Γράμματα», Αθήνα 1936 - Πυρσός, Αθήνα 1940
• Οί κλεψύδρες του αγνώστου’’, περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες», Θεσσαλονίκη 1937
• Ήλιος ο Πρώτος, Μαζί με τις παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα, Γλάρος, Αθήνα 1943
• Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, περιοδικό «Τετράδιο», τ. 2, Αθήνα 1945· Ίκαρος, Αθήνα 1962
• Ποίημα Ωδή στον Πικασσό, περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης», έτος Η', τόμος ΙΕ', αρ. 85, 1948
• Το Άξιον Εστί, Ίκαρος, Αθήνα 1959
• Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό, Ίκαρος, Αθήνα 1960
• Ποίημα Μικρόν Ανάλογον για τον Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα, περιοδικό «Ζυγός», τ. 58, 1960
• Ποιήματα Ψαλμός και Ψηφιδωτό για μιαν άνοιξη στην Αθήνα, Δώδεκα Νήσων Άγγελος και Της Σελήνης της Μυτιλήνης, περιοδικό «Εποχές», τ. 24, 1965^[13]
• Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας, Ίκαρος, Αθήνα 1971
• Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά, Ίκαρος, Αθήνα 1971
• Ποίημα Θάνατος και ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τυπωμένος στο εξωτερικό, σε 111 αριθμημένα αντίτυπα, 1971^[13]
• Το Μονόγραμμα, Ίκαρος, Αθήνα 1972
• Τα Ρω του Έρωτα, Αστερίας, Αθήνα 1972
• Ποίημα Villa Natacha, τυπωμένο σε 111 αριθμημένα αντίτυπα, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1973^[13]
• Φυλλομάντης, στη σειρά «Ένας Ποιητής, ένα Ποίημα», Αστερίας, 1973^[13]
• Ποίημα Αιώνος Είδωλον, περιοδικό «Η Συνέχεια» αρ. 3, Αθήνα 1973^[13]
• Τα Ετεροθαλή, Ίκαρος, Αθήνα 1974. Περιέχει όλα τα ως τότε ποιήματα - δημοσιευμένα ή ανέκδοτα - που είχαν μείνει έξω από τις ενότητες των άλλων ποιητικών συλλογών^[13]
• Η καλωσύνη στις λυκοποριές, περιοδικό «Τετράδιο», Αθήνα 1/1947^[5]
• Μαρία Νεφέλη, Ίκαρος, Αθήνα 1978
• Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας, Ίκαρος, Αθήνα 1982
• Ωδή στην Σαντορίνη, Αρχείο Θηραϊκών Μελετών - Συλλογή Δημήτρη Τσίτουρα, Αθήνα, 1984^[14]
• Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου, Ύψιλον/Βιβλία, Αθήνα 1984
• Ο μικρός ναυτίλος, Ίκαρος, Αθήνα 1985
• Ιουλίου Λόγος, Αθήνα 1991
• Τα ελεγεία της Οξώπετρας, Ίκαρος, Αθήνα 1991
• Η ποδηλάτισσα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 1991
• Δυτικά της λύπης, Ίκαρος, Αθήνα 1995
• Εκ του πλησίον, Ίκαρος, Αθήνα 1998 (μεταθανάτια έκδοση)

Δοκίμια

• Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου, Νέα Εστία, Αθήνα 1946
• Ο ζωγράφος Θεόφιλος, Αστερίας, Αθήνα 1973
• Ανοιχτά χαρτιά, Αστερίας, Αθήνα 1974
• Η μαγεία του Παπαδιαμάντη, Ερμείας, Αθήνα 1976
• Σηματολόγιον, Ερμείας, Αθήνα 1977^[14]
• Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1978
• Ιδιωτική οδός, Ύψιλον/Βιβλία, Αθήνα 1989
• Τα δημόσια και τα ιδιωτικά, Ίκαρος, Αθήνα 1990
• Εν λευκώ, Ίκαρος, Αθήνα 1992
• Ο κήπος με τις αυταπάτες, Ύψιλον/Βιβλία, Αθήνα 1995

Ν. Καζαντζάκης "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά"

Ο διάσημος Zorba the Greek

Το βιβλίο "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" αποτελεί ένα από τα πλέον γνωστά έργα του Νίκου Καζαντζάκη τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στο εξωτερικό. Η διεθνής απήχηση και η διαχρονική ανταπόκριση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη αποδεικνύεται από την πληθώρα των εκδόσεών του σε ξένες γλώσσες, που δίκαια αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες λογοτέχνες ο οποίος καθιερώνεται ως ο πλέον πολυμεταφρασμένος Νεοέλληνας συγγραφέας παγκοσμίως.
Από τη μία πλευρά στις ξένες εκδόσεις, το μυθιστόρημα ο Ζορμπάς λαμβάνει το 1954 το βραβείο του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος που εκδόθηκε στη Γαλλία. Μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί στις ακόλουθες γλώσσες: Αγγλικά, Αλβανικά, Αραβικά, Βιετναμέζικα, Βουλγαρικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Δανικά, Εβραϊκά, Εσθονικά, Ιαπωνικά, Ισλανδικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Καταλανικά, Κινεζικά, Κορεατικά, Κροατικά, Λιθουανικά, Νορβηγικά, Ουγγρικά, Ουκρανικά, Ολλανδικά, Περσικά, Πολωνικά, Πορτογαλικά, Ρουμανικά, Ρωσικά, Σερβοκροάτικα, Σινγκαλέζικα, Σλοβακικά, Σλοβενικά, Σουηδικά, Τουρκικά, Τσέχικα, Φιλανδικά, στην ομιλούμενη γλώσσα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, στην ομιλούμενη γλώσσα του Λουξεμβούργου και στην ομιλούμενη γλώσσα της Νότιας Αφρικής.
 Πηγή: http://www.ethnos.gr


 Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Καζαντζάκη:
http://www.kazantzakis-museum.gr/

Ο Καζαντζάκης και ο "πραγματικός" Ζορμπάς

Η ταινία Zorba the Greek (Αλέξης Ζορμπάς) που έκανε τον ήρωα του Καζαντζάκη διεθνώς γνωστό, σκηνοθετήθηκε από τον έλληνα σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη και στον ομώνυμο ρόλο πρωταγωνιστούσε ο  Άντονι Κουίν μαζί με τους  Άλαν Μπέιτς, Ειρήνη Παππά (και σε πρώτη εμφάνιση ο Σωτήρης Μουστάκας). Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Κρήτη. Τη μουσική της ταινίας  έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης και ο ρυθμός που είναι γνωστός ως συρτάκι ταξίδεψε για μια ακόμη φορά την ελληνική μουσική πολύ έξω από τα σύνορα της χώρας. Η ταινία προτάθηκε για επτά βραβεία Όσκαρ το 1964 και βραβεύτηκε με τρία .

Εκπαίδευση, θεμέλιο ειρήνης

  Τα τελευταία χρόνια, που ο πόλεμος έχει λάβει τραγικές διαστάσεις, και οι συνέπειές του είναι ολέθριες για ολόκληρη την ανθρωπότητα, είναι αναγκαία η αναζωπύρωση των ειρηνικών αισθημάτων των ανθρώπων, ώστε να αποτραπούν από μία ακόμη πολεμική σύγκρουση. Αναμφίβολα, ο ρόλος του σχολείου σε αυτήν την ενίσχυση του πνεύματος της ειρήνης είναι πολύ σημαντικός.

  Κατ' αρχάς, οι μαθητές, μέσα από το κλίμα συνεργασίας και αλληλοβοήθειας που κυριαρχεί στον τρόπο λειτουργίας και στις σχέσεις που αναπτύσσονται σε ολόκληρη τη σχολική τους ζωή, μαθαίνουν να συνυπάρχουν αρμονικά, στην παρούσα φάση με τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους, ενώ αργότερα με όλους τους συνανθρώπους τους. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται το αίσθημα της ειρήνης μέσα τους, ενώ αποτρέπονται από μία μελλοντική πολεμική σύγκρουση, καθώς έχουν μάθει να αγαπούν, να σέβονται και να ενδιαφέρονται για το συνάνθρωπό τους.

  Ακόμη, μέσα από την εκπαίδευση, οι μαθητές μαθαίνουν πως ο διάλογος αποτελεί το κυριότερο μέσο για να επιλυθούν οι μεταξύ τους διαφορές. Ένα σχολείο στο οποίο κυριαρχεί η ισότητα και η δημοκρατία, μέσα στο οποίο η οποιαδήποτε βίαιη συμπεριφορά τιμωρείται, διδάσκει στους μαθητές ότι μόνο με το διάλογο οι άνθρωποι μπορούν να επιλύσουν τις διαφορές τους. Έτσι, αποτρέπονται από τη χρήση βίας, με σκοπό να δώσουν τέλος στα προβλήματά τους, γεγονός το οποίο συντελεί καθοριστικά στην οικοδόμηση της ειρήνης μέσα τους.

  Είναι φανερό λοιπόν πως η ουσιαστική μόρφωση αποτελεί το κυριότερο μέσο για την αποφυγή του πολέμου και την εξασφάλιση ενός ειρηνικότερου μέλλοντος για όλη την ανθρωπότητα...

Χρυσούλα Καλλιμάνη

                                                 




                                              ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

     Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του '20 και απότους πρώτους, που εισήγαγαν στοιχεία του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση. Επηρέασε πολλούς από τους κατοπινούς ποιητές (Σεφέρης, Ρίτσος, Βρεττάκος) και με την αυτοκτονία του δημιούργησε φιλολογική μόδα, τον Καρυωτακισμό, που πλημμύρισε τη νεοελληνική ποίηση.

Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και ήταν γιoς του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη από τη Συκιά Κορινθίας και της Κατήγκως Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Ήταν ο δευτερότοκος της οικογένειας. Είχε μία αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, και έναν αδελφό μικρότερο, το Θάνο, που γεννήθηκε το 1899 και σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος.

    Λόγω της εργασίας τού πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Έζησαν στη Λευκάδα, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, το Αργοστόλι, την Αθήνα (1909-1911) και τα Χανιά, όπου έμειναν ως το 1913. Από τα εφηβικά του χρόνια δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά, ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Διάπλαση των Παίδων». Σε ηλικία 17 ετών ερωτεύεται την χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη, μια σχέση που θα τον σημαδέψει.

   Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Στην αρχή επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Διορίστηκε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, ενώ μετά την οριστική απαλλαγή του από τον Ελληνικό Στρατό για λόγους υγείας, τοποθετήθηκε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες

Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919 και δεν έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε το σατιρικό περιοδικό «Η Γάμπα», η κυκλοφορία του οποίου όμως απαγορεύτηκε έπειτα από έξι τεύχη κυκλοφορίας. Η δεύτερη συλλογή του, υπό τον τίτλο «Νηπενθή», εκδόθηκε το 1921.

Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής, παρόλο που δεν είχε ξεχάσει την πρώτη αγάπη, την Άννα Σκοδρύλη, η οποία στο μεταξύ είχε παντρευτεί. Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν, παρότι γνώριζε ότι έπασχε από σύφιλη. Το 1924 ταξίδεψε στο εξωτερικό και επισκέφθηκε την Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες».

Το Φεβρουαρίου του 1928 αποσπάστηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας. Στις 20 Ιουλίου πήγε στο Μονολίθι και αποπειράθηκε επί δέκα ώρες να αυτοκτονήσει, προσπαθώντας μάταια να πνιγεί. Την επόμενη μέρα (21 Ιουλίου) αγόρασε ένα περίστροφο κι επισκέφτηκε ένα καφενείο της Πρέβεζας. Αφού πέρασε λίγες ώρες μόνος του καπνίζοντας, πήγε σε μια παρακείμενη παραλία, τον Άγιο Σπυρίδωνα και έθεσε τέλος στη ζωή του κάτω από έναν ευκάλυπτο. Στην τσέπη του η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του:

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία, όμως, πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

Κάντε κλικ στην ημερομηνία για να δείτε τα ποιήματα.

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΜΑΤΩΝ (1919)
ΝΗΠΕΝΘΗ (1921)
ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ (1927)
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1928)ΝΕΑΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1919-1924)